Zucht

Moment rust.

Even paar dagen niets van me afgetypt,

Het gaat weer redelijk met me, ik hou mezelf onder controle om niet steeds te kijken wat meneer aan het uitspoken is.

Het geeft me eigenlijk wel wat meer rust. Contact hebben we bijna niet, of het is alleen hoe gaat het met je, en thats it!

Best wel prettig dat ik me nu niet meer zo zorgen maak, of ik laat dat op dit moment even niet meer toe.

Ik plan zoveel mogelijk leuke dingen, zodat ik me ook niet druk hoef te maken. heeft ook zo zijn voordelen natuurlijk. En daarbij heb ik dan dus ook minder tijd om over hem na te blijven denken.

Vroeger ging ik tot 2uur in de nacht pas naar bed, nu gaat mijn lichtje echt om half 11 al uit!

Waardoor ik me ook wel wat fitter voel sochtends, alleen nadeel ervan, kan niet altijd mijn series afkijken omdat ik al zit te knikkebollen op de bank!

Nu ik hem op een "laag pitje" heb gezet, kijk ik nu wel meer om me heen, normaal was ik zo op hem gefocussed dat ik eigenlijk de rest van de wereld niet zag, te druk in mijn hoofd met hem. Nu merk ik ook dat ik bij vriendinnen soms wel een steekje heb laten vallen, dat ik er vaak gewoon niet bij was met mijn hoofd en daardoor minder intresse toonde. en daar kom ik nu dan wel achter, als nieuwe vriendinnnen van je beste vriendin sneller op de hoogte zijn van dingen dan ik.

Jammer vind ik dat, ze was toch echt mijn aller beste vriendin dacht ik, maar daar kom ik nu op terug, en blijkt dat niet echt wederzijds te zijn. Wat overgins nu ook niet meer zo is voor mij, als ze echt een hele goeie vriendin was geweest had ze aan mij gezien hoe slecht het met me ging/gaat en had ze vaker bij mij op de koffie geweest.

Maar natuurlijk inderdaad als ik haar liet vallen of geen intresse genoeg toonde dan zou ze dat ook niet terug doen. Tja dat is deze wereld tegenwoordig, voort wat hoort wat ofzoiets.

En dan hebben we mijn familie nog die liever haar kinderen kwijt dan rijk is. wat ik gewoon niet kan verkroppen en kan begrijpen. ze gaan liever stappen uit eten feesten.

Neem dan GEEN kinderen!

Dit was mijn klaaguurtje, tot de nextime

Goed of niet goed?

Na mijn dikke lange verhaal van gisteren, wilde ik niet meer reageren op zijn berichtje.

Maar mij kennende heb ik het toch gedaan, hij vertelde dat hij me zo miste, dat hij niet wist hoe hij ermee om moet gaan, dat hij er gek van werd om mij te blijven negeren omdat ik vroeg om mij met rust te laten.

Natuurlijk had ik kunnen inspringen om te zeggen dat ik hem ook zo miste, maar dat deed ik niet, zei eigenlijk heel koel en kil dat ik ook niet wist hoe ik hem daar mee kon helpen.

Iedereen zal wel denken, ga dan naar hem toe of iets..

Meneer en ik wonen 2uur van elkaar vandaan, en zie mezelf ook niet op de trein stappen om hem even een onaangekondigd bezoekje te doen.

Het gesprek was gisteren kort en vreemd, en nu is het weer stil...

Ik denk dat ik alle moed bij elkaar raap en gewoon een tijdje niks meer van mij laten horen aan hem, mezelf maar eens op nummer 1 zetten in plaats van hem iedere keer. Er is teveel gebeurd de afgelopen tijd, te vaak teleurgesteld. ik wil dat niet nog een keer meemaken.

Zeg ik nu met een grote bek...

Maar diep van binnen schreeuwt alles "NIET DOEN" en praat met hem, blijf bij hem!

Kijken maar weer hoe de dagen gaan verlopen...Goed of niet goed?..

What to do..

Stilte..

Ik zou bijna zeggen, stilte voor de storm...

Of toch stilte voor altijd? Met mijn domme kop heb ik tegen hem gezegd dat ik geen contact meer wil, dat hij me met rust moet laten. Maar nu ren ik als een kip zonder kop op mijn werk. Was dit nou wel wat ik wilde? Of is het gewoon de angst dat ik weer alleen achterblijf? of ontzettend zenuwachtig wat er komen gaat!

Vind ie weer heel snel een ander, net zoals vorige keren..Dat maakt me bang, voor wie is hij dag en nacht nu online? niet meer voor mij, maar wie wel?

Ik weet dat ik daar mee moet stoppen, maar het gaat niet, continu kijk ik op ons whatsapp schermpje, of hij online staat of geweest is.

Het is belachelijk eigenlijk, al zeg ik het zelf.

Maar hem aanspreken, of vragen hoe het met hem gaat doe ik niet.  Had ik die lef maar mischien.

1 ding is zeker, ik mis hem verschrikkelijk...Alleen maar om te horen of hij me mist, of dat hij van me houdt, ook al weet ik eigenlijk dat het niet meer zo is. Hij heeft het op zijn manier kwa woorden en hoe hij overkomt al weken niet meer laten merken.

Mischien is de koek ook echt gewoon op?

Waarom staat ie gewoon niet voor mijn deur huilend op z'n knieen dat hij me terug wil? blijkbaar is dat alleen in films en sprookjes!

Maar toch stiekem hoop ik dat hij dat doet, elke dag maar weer.

Ik ben benieuwd of hij vandaag nog wat tegen me gaat zeggen, ik denk het niet!

Eerste blog

Ik verwacht veel van mensen, en ze verwachten veel van mij.

Maar wanneer is er een grens?

Mijn leven is eigenlijk een total mess, maar ik voel me niet ongelukkig..alhoewel kwa liefdesgebied kan het beter. ik mis mijn maatje mijn steun en toeverlaat. hij is binnen handbereik, maar ik stel te hoge eisen!

Of toch niet? ik weet wat ik wel en niet wil, maar hij geeft het mij niet. Beetje ingewikkeld maar ik zou bijna smeken dat hij bij me moet blijven, maar hij doet niet wat ik vraag of wil.

Een simpel voorbeeld:

Een simpel (tegenwoordig) whatsappje dat hij me mist en bij me wil zijn. Dat krijg ik wel, maar dagelijks te horen, waardoor ik zoiets heb van uhh, meent ie het nou of  is het om me te pleasen?

En zo zijn er talloze dingen die mij in twijfel brengen, niet echt een goed begin om daar een relatie mee te behouden niet?

Of het triggert me wel om bij hem te blijven, Hij zegt het tenslotte niet voor niks.

Het is duidelijk ik ben een onzeker mens en ben bevesteging nodig, en die krijg ik ook. maar daarna gooit hij het ook zo weer weg. doormiddel vage verhalen van andere, of van exen waar je een berichtje van krijgt dat hij met haar ook een relatie wil maar ook voor mij kiest.

Anyway, ik lijk wel een puber...Maar dat ben ik niet, ik ben een volwassen vrouw. Die geen spelletjes meer wil spelen, niet jaloers wil zijn, rust in mijn leven en een veilig gevoel willen hebben.

Zucht...Nu ga ik weer verder aan het werk! Word vervolgd!